Stemproblemen, celebrityrace, waardering

In 3 woorden mijn dag. Maar ik wil graag beginnen met de opmerking dat ik alle reacties op mijn verslagen bijzonder waardeer. Iedere avond na thuiskomst (nou ja, ik bedoel dan in het hotel) kijk ik uit naar de reacties.

Vandaag weer vroeg uit de veren, om 06.40 stond ik weer op het veld. Ik heb andere schoenen aangedaan aangezien de blaren nog erg pijnlijk waren. Vreemd genoeg heb ik alleen aan mijn linkervoet blaren. Vandaag stond een gambling op het programma en deze werd in drie ringen gelopen. Aangezien mensen in dezelfde klassen in verschillende ringen lopen is afstemming vreselijk belangrijk. Het overleg tussen de scheidsrechters loopt erg goed en ik voel me echt opgenomen in de groep. Daarover later meer.
In Amerika moet je alle behaalde punten (ik realiseer me dat een groep lezers hier helemaal niets van snapt) schreeuwen naar de tafel. Met 40 honden is dat nog wel een keer te doen maar niet wanneer je er, zoals vandaag, rond de 380 in de ring hebt lopen.
Tel daar ook nog de omstandigheid bij dat ik pal naast de splashing dogs mocht keuren (spashing dogs is een soort zwembad voor honden waar ze vanaf een plateau zo ver mogelijk in moeten springen). Een omroeper praatte de hele dag de zaak aan elkaar, honden vreselijk aan het blaffen, bazen moedigden hun honden aan en het publiek ging uit zijn dak. Alleen dit al zijn ingredienten om stapelgek te worden......maar of dat nog niet genoeg was stond naast mijn ring ook een omroepmast met luidsprekers. Aangezien het zaterdag is en mensen dus een dagje vrij hebben was het behoorlijk druk op het veld. En de omoeper maar omroepen dat er prachtige stands waren, dat je tegen een aantrekkelijk tarief je hond kon laten fotograferen, Bij Too crazy ladies kon je ook iets kopen met korting enz. Ik heb op een gegeven moment geëist dat de announcements tot een minimum beperkt moesten blijven. Het was anders niet te doen. Aanvankelijk enig gesputter want ook de (commerciele) belangen spelen mee maar uiteindelijk heeft men toch mijn verzoek ingewilligd en besloten de mast naast mijn veld uit te schakelen. GELUKKIG. Ik heb nu een ietwat rauwe stem van het schreeuwen. Ik ben wederom tevreden over mijn keuren, opnieuw een lange dag, weer in de brandende zon maar het was het opnieuw waard. Rond 10 over vijf verliet de laatste loper de ring. Daarna hebben we ons opgemaakt voor de celebrityrace. Ik had de anderen al verteld iets speciaal in petto te hebben en er werd veel gevist en gevraagd maar uiteraard hield ik mijn lippen stijf op elkaar. Vlak voor de wedstrijd heb ik op de tribunes gezocht naar bekenden (Amerikaanse en Canadese lopers die ook op het WK waren) en gevraagd of ze voor mij heel veel lawaai wilden maken in het stadion. Ik gaf ze een vlag, een sjaal en een grote oranje handschoen en succes was verzekerd. Met name de Texasgroep van de USDAA maakt schijnbaar erg veel lawaai dus ik heb Renee King (WK ganger) en haar groep de opdracht gegeven de longen uit haar lijf te schreeuwen. Ik had door loting een staffordshire bull terrier, genaamd Ego, toegewezen gekregen. Een schat van een beest. Vlak voor de start zette ik mijn hoed op, deed de oranje boa om en het oranje vlinderstrikje. Ik had de bazin van Ego gevraagd om mee te gaan in de ring om daar de hond aan mij te overhandigen. Ik bood vervolgens de scheidsrechter (een vrouw) een bosje oranje (nep) bloemen aan (waar ze erg blij mee was want ze heeft de hele verder wedstrijd met de bloemen in haar hand staan keuren) , gaf de eigenares van de hond een bosje bloemen een gooide de derde bos het publiek in. Ondertussen werd er al flink gejoeld. Ik schrijf maar niets over het lopen op zich want dat ging niet best (understatement voor heel erg waardeloos). Al bij sprong vijf had ik een D te pakken.
De winnaar was een collega maar volgens velen had ik de showprijs moeten hebben. Geweldig leuk om te doen.
Vandaag hebben we afscheid genomen van een scheidsrechter, hij vliegt vanavond terug naar huis en heeft morgen een wedstrijd.
Twee andere scheidsrechters zijn klaar met keuren, ik mag morgen echter nog een laatste keer aan de bak (power and speed en tot slot een teamrelay). Daarmee sluit ook ik dit toernooi af.
Vanavond tijdens het diner in de tent voor stafleden en judges vertelde men dat men erg blij was met mijn komst. Zowel over mijn keuren als mijn Engels was men erg tevreden. Toch leuk om te horen (hoewel ik zelf vind dat het Engels nou niet bepaald mijn sterktste kant is).
Kortom, wederom een lange dag (rond 10 uur PM weer op de kamer na weer twee finals op de avond). Nog maar één dag te gaan en dan maandagmorgen weer naar het koude Nederland (hier is het nog steeds ongeveer 30 gaden C).
Morgen weer een verslag.

Groeten
Gert