De laatste dag (snik snik)

Vandaag begon "as usual": voor de wekker wakker, douchen, mail en weblog bekijken, iets voor zes uur ontbijten en om half zeven naar het veld. Dit keer moest Marijke mij brengen aangezien de shuttle nodig was om mensen naar het vliegveld te brengen. Vandaag stond een steeplechase classic op het programma, zeg maar eentje uit de oude doos. Mijn keurschema stond gepland vanaf 08.00 uur en het volgende onderdeel (teamrelay) stond vanaf 11.00 uur geprogrammeerd. Ik moest dus voor die tijd klaar zijn en dat is gelukt. Rond half elf was ik klaar met keuren en kon ik (eindelijk) uit gaan rusten. Ik heb nog even gekeken naar de teamrelay (Marijke is ondertussen de laatste boodschappen aan doen) en vanaf half twaalf was zij ook weer op het veld aanwezig. Het ging vandaag weer erg lekker en ik kan (opnieuw) terugkijken op een bijzonder geslaagd evenement. Veel mensen schoten mij aan over de judges race van gisteren dat ze erg hadden genoten. Daar ging het me uiteindelijk om. Ook over het parcours van gisteren heb ik niets dan lof gehoord.
Rond half twee hebben we langzamerhand afscheid genomen van de vele bekenden van de USDAA, collega scheidsrechters, officials, bestuursleden en enkele deelnemers. Een warm en hartelijk afscheid, een hand hier, een knuffel hier, soms een kus en uiteindeljk ook nog even afscheid genomen van Kenneth Tatsch. Ken meldde dat veel deelnemers hem hebben gevraagd mij volgend jaar wer uit te nodigen. Ook Nadia Calabria (collega uit Zwitserland) heeft mij gepolst om een keer in dat land te komen keuren. We zien het allemaal wel.

Tijdens ons laatste rondje over het wedstrijdveld hebben we nog even een bezoek gebracht aan de bus van Maricopa County Dog Adoption, een organisatie die zich inzet voor honden uit de omgeving die een nieuw thuis nodig hebben. Enkele honden zijn tijdens de games ook daadwerkelijk geadopteerd. In een buitenbench zat een heel lief, schattig hondje. Amper drie maanden oud maar echt een scheet. We waren allebei direct verkocht maar hebben uiteindelijk het verstand laten spreken. Nee, we doen het niet....maar wat een heerlijk hondje!

Rond half drie waren we weer terug in het hotel en nadat we ruim een uur lekker hadden gezwommen en gezond hebben we benzinetank nagnoeg leeg gereden door even door Phoenix te rijden. De laatste maaltijd was een pizza 14 inch, veel te veel natuurlijk, maar het smaakte wel geweldig.

Morgenvroeg vroeg op en om 08.05 vertrekt ons vliegtuig naar Atlanta. Dinsdagmorgen hopen we weer in Nederland te zijn. in de loop van de volgende week probeer ik de parcoursen geplaatst te krijgen, zal ik een terugblik geven op het afgelopen evenement etc.

We kijken uit naar het weerzien met onze kinderen. Opa en oma hebben ons een geweldige dienst bewezen door de hele periode voor Donglu en Dion de zorgen. We zijn ze daar bijzonder dankbaar voor.

Dank voor de reacties en....who knows...see you next year???

Gert en Marijke